Eerder geplaatst op Raadsledennieuws
Natuurlijk ben ik enthousiast. Over ons landelijk programma, over de landelijke strijd en natuurlijk over de discussies in zalen, straten en op iedere hoek. Ineens ben je niet meer de lokale maar de vertegenwoordiger van de landelijke. Zware dilemma’s, wereldproblemen en huiveringwekkend leed. Het wordt met je gedeeld, het wordt medegedeeld en het wordt soms mede gedeeld. Over taallessen vanaf dag 1, over de eigen bijdrage voor chronisch zieken, over de taxi die niet vergoed wordt vanwege het eigen huis, en waar men wel vanaf wil maar ‘er is hier niks kleins te koop of te huur’ en over werk en banen en een zekere leeftijd.
En zo lopen landelijke problemen en lokale zaken moeiteloos door elkaar, nodig je mensen uit om te gaan stemmen, vooral te gaan stemmen en loopt ondertussen je to-do-list met het grootste gemak verder vol. Dat is handig voor als je straks weer die lokale vertegenwoordiger bent.
Keer op keer blijkt daarbij dat ‘het gesprek’, op straat, al na een paar minuten, bij de toevallige gesprekspartners de behoefte aan een tafel, een paar stoelen en wat beter voorjaarsweer doet groeien en toon en inhoud van waaierend naar focus en van tegengesteld naar ontmoetend gaat klinken.
Zo ebt de strijd van het toneel en worden de verkiezingen een geweldige manier om met elkaar ideeën uit te wisselen. Zoals dat normaliter alleen in het dorp of in de eigen wijk plaatsvindt. De verkiezingen maken het dorp dus alleen maar groter, want overal waar je nu staat, kun je ongepland met elkaar in gesprek gaan, elkaar beter leren kennen, andere vergezichten zien.
Het staat in schril contrast met de wijze van praten in de raad momenteel bij ons. Waar standpunten-uitwisseling en autobiografisch luisteren, de besluitwereld alleen maar kleiner en kleingeestiger maken en de bestuurlijke marges dunner en kleurlozer worden met weinig meer richting in het debat dan instandhouding van de coalitiesituatie.
Zo beschouwd zouden we vaker verkiezingen moeten houden; de democratische besluitvorming wordt er alleen maar beter van, al gaat de productiviteit door al die gesprekken natuurlijk wel naar beneden. Want er moet ondertussen wel gewoon gewerkt worden door al die leken.
