Er is de laatste tijd veel te doen over de inclusieve gemeente in Geldermalsen. Bijeenkomsten in De Pluk en op het gemeentehuis, een markt in Beesd, stukken in deze krant en allemaal over hoe wij mensen (kunnen en moeten) betrekken bij onze gemeente die anders, door welke reden dan ook, buiten de boot vallen. Ik vind het goed dat er regelmatig aandacht is voor mensen, die misschien zelf niet zo snel aandacht krijgen op bestuurlijk vlak. Simpelweg omdat ze niet gezien worden, moeten ze zich laten horen. En dat ‘laten horen’ kan dus met de hulp van anderen. Het zegt echter wel wat dat zij niet standaard op de gemeentelijke agenda staan en zo iedere keer – afhankelijk van anderen – om aandacht moeten vragen. Een gele kaart voor een gemeente die vindt dat zij er voor iedere burger is.
Het valt mijn fractie op dat er nog een groep is, die zelfs door de inclusieve gemeente gedachte dreigt te worden vergeten. Wellicht omdat je ze niet veel ziet of hoort. Een groep die stilaan verdwijnt uit de dorpen, uit alle 11. Niet vanuit een beperking uit henzelf maar door een beperking op bestuurlijk vlak. Ze staan niet standaard op de bestuursagenda. Bij de inrichting van bestuurlijke plannen wordt er weinig rekening met hen gehouden: bij bouwplannen niet, bij een wel of niet school in de Plantage niet, bij winkelsluitingswet, economie, banen, zorg en preventie niet. Jongeren, de vergeten groep.
De vergrijzing is ook een ontgroening, steeds minder jeugd in de dorpen en aan de centrale ligging van Geldermalsen ligt het niet. Er is meer nodig. Dat is waarom onze fractie extra aandacht geeft aan wat ons verder brengt en niet alleen een gemeente voor iedereen nu, maar ook een gemeente voor iedereen van later: de inclusieve gemeente, inclusief de jongeren. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.
NB: Deze raadspraat is nooit geplaatst omdat de tekst abusievelijk een week te laat is ingeleverd; een deel van de tekst had een een prelude moeten zijn en is later ook zo gebruikt bij de reflectie op de beschouwing