Het reces nadert zijn einde en dat merk je in de media. In één week tijd vliegen de uitnodigingen, om de identiteit te verbeteren, aan raadsleden om de oren:
“Maak het verschil” kopt de titel van een rapport van de Stuurgroep Openbaar Bestuur en ook een veel geprezen columniste Pascale Georgopoulou op Raadsledennieuws, daagt in haar column de ‘ongeziene’ raadslid uit met “hoe wil je worden herinnerd als raadslid?”
Zichtbaarheid, stempel en statuur: De verkiezingen komen eraan. Tenminste als we niet gaan fuseren met een, twee of drie of meer gemeenten. Dat betekent een half jaar uitstel van verkiezingsgekrakeel. In Geldermalsen is de fusietrein in volle vaart. Een uitgelezen kans om een duidelijk voor, tegen, mits of tenzij uit te vergrootten en zo de Redder, de Motor, de Kritische of de sterk onderhandelende talenten van jou als raadslid in te zetten. Juist nu want, ‘verdere decentralisatie is onontkoombaar is’, volgens Peter van Lieshout in een boeiend essay in Binnenlands Bestuur en Jack Wallage schetst de ultieme slinger van Foucault onlangs in zijn zeer goede FD-bijdrage: “Gemeente is altijd te groot én altijd te klein”. Kortom als je niet meedoet met de verkiezingen kun je het fusieproces als springplank naar politieke roem gebruiken. Denken velen.
Jammer dat gespreksgroepen met de bevolking pijnlijk aangeven, wat wij eigenlijk al wisten: “Huh?, oh. Nou, het zal wel.” Jammer, want door die uitgestelde verkiezingen gaat het dan dus bijna nergens meer over. Alleen nog lopende zaken of een verdwaald Dino-dossier. Als je dus straks ergens om herinnerd wilt worden, ben je nu feitelijk te laat.
Het reces nadert het einde, traditioneel is er voor de kinderen in ons dorp de SpelweekBeesd. Ze komen langs: “We moeten een selfie maken met een bekende Beesdenaar” “Ja?” “Wilt u met ons op de foto?”.