(Eerder geplaatst in Raadsledennieuws)
Het is alom: disruptieve democratie als het nieuwe politieke systeem. Weg met de raad, leve de burger, gekanteld en wel. Code Oranje en van Wilders tot Jan Rotmans, iedereen vindt dat het nu wel de hoogste tijd is dat de burger aan de macht en participatie komt. In plaats van 21 raadsleden (bij ons) wekelijks gaan nu 1000 D-leden iedere drie maanden een Poolse landdag aan of zoeken we geen 21 mondige lui maar 150 (en het is al zo’n klus om mensen te vinden die dat willen doen in hun vrije tijd).
Het moet echt anders: de burger is onheus beperkt tot eenmaal per vier jaar zijn mening te laten horen. Kan dat niet vaker? In mijn dorp tamboeren de lokale partijen dat zij met de mensen in gesprek gaan, wachten avond aan avond in verschillende dorpshuizen op suggesties, trekken de winkelstraat in en blijken de raadsleden gewoon in een wijk te wonen, staan ze met schoolgaande kinderen dagelijks bij het hek te zwaaien of doen ze mee in de vrijdagavond pubquiz.
Die kanteling moet je ook niet bij B&W zoeken; die lopen zich suf van crisismanagementtraining naar verjaardag naar speeltuinopening, zijn bij de bijeenkomst over De Nieuwe Winkelstraat, gaan het debat aan met raadsleden over de noodzaak van een investeringsfonds, staan stil in de supermarkt om te beantwoorden waarom de blaadjes nog steeds op het gras liggen en praten met de actiegroep omdat het een schande is. Alles.
De mondigen, of het er 100 of 1000 zijn, die komen er wel. ‘Ieder voor zich’. Maar de minder mondigen, de kwetsbaren, de zorg mijdende, de beperkten, de niet zo mobiele, wie zorgt voor hen. Wie spreekt namens al deze mensen in onderhandelingen, plannenmakelarij en met welk mandaat. Het belangrijkste in onderhandelingen is immers Het Mandaat -de zeggenschap van de ‘een voor zijn allen’. Niet kantelen maar koesteren.
