Eerder geplaatst op Raadsledennieuws
Als openbaar bestuur achter gesloten deuren moet, gaat dat wringen. Onontkoombaar. Natuurlijk moet er een manier zijn om zaken in de gemeenteraad in besloten openheid met elkaar te bespreken zonder dat dat financiële consequenties heeft voor de gehele gemeenschap. Bijvoorbeeld bij onderhandelingen of wanneer een individu in het bijzonder onderwerp van gesprek is en de gemeentewet helpt daarin.
Natuurlijk hoeft dat niet beperkt te blijven tot een seniorenconvent of een commissie stiekem. Artikel 23, 24 en 25 van de gemeentewet bieden de soelaas. De geheimhouding en de beslotenheid ontberen geen democratisch karakter, want er is een meerderheid van de raad nodig voor de bekrachtiging maar het voelt dubbel; die meerderheid kan net zo goed van politieke coalities komen die niets hebben uit te staan met het voorliggende dilemma op het terrein van bestuurlijke openheid en integriteit.
De spagaat wordt echter des te meer voelbaar wanneer er zaken zijn die juist in het openbaar zich zouden moeten afspelen. Niet zozeer als het om de inhoud van het vertrouwelijke gaat maar om de vorm en het proces daaromheen. Met meel in de mond en met handen op de rug praten over de wijze waarom het tot vertrouwelijkheid is gekomen, vereist goed en vaak ontbrekend debattechniek van alle deelnemers.
Nog lastiger wordt het als geheimhouding niet voor één gemeenteraad geldt maar voor meerdere tezelfdertijd. Bijvoorbeeld in een gemeenschappelijke regeling of anderszins samenwerking met andere gemeenten. Het onderzoek naar de validiteit van de gebruikte argumenten voor geheimhouding door de raad wordt daardoor steeds ingewikkelder en zelfs als een meerderheid van een gemeenteraad de reden onvoldoende achten, zelfs dan hoeft dat nog geen meerderheid van al die gemeenteraden te vertegenwoordigen. Nou, ga er maar aan staan. Zonder last of ruggespraak.
U begrijpt het, zo’n dossier, zo’n situatie ligt voor. Ik kan er helaas alleen niets over zeggen, op straffe van zeg maar, uit respect voor de wet.
Tot slot, het blijft boeiend hoe op social media door mensen wordt gereageerd op een bijeenkomst die besloten was. Het maakt niet uit wiens belangen worden geschaad, men blijft het belachelijk vinden, smijt lustig met verwijtende termen als ‘achterkamertjes’ en ‘oude politiek’ en hoont iedere zorgvuldigheid naar het vermaledijde ‘elite’ en tezelfdertijd ‘klapvee’ fulmineren. Eenvoudig, simpel, zeggen wat je denkt en daar geen geheim van maken, al zou dat misschien beter zijn. Was het maar zo simpel.
