Beschouwingen over de begroting in het najaar zijn veelal het hoogtepunt in de lokale politiek van de kleine gemeenten. Gelardeerd met een ‘Stamppottenbuffet’ voor eenieder en de jaarlijkse cabareteske persprijs, waarbij betrokkenen gepast over de hekel gaan. Tenzij je niet genoemd wordt; dat is nog erger. En dan de speeches, van de fractievoorzitters. Van vilein tot onverstaanbaar met al dan niet een koppeling naar de inhoud. Het is geen spel, het is bloedserieus en een toonbeeld van lokaal politiek leiderschap. Een mooi ritueel met een groot nadeel. De timing van invloed. Er kan nog slechts gesleuteld worden aan een doortimmerde, in teer dynamisch evenwicht gemaakt compromis van een coalitie waar de oppositie verbaal op los mag gaan met een pyrrhus-overwinning in het vooruitzicht. Reactief dus.
In Geldermalsen hebben we dit -sinds een paar jaar- weten om te buigen naar bespiegelingen vooraf. Tijdens de kadernota, als basis voor de uitwerking gedurende de zomer. Je kunt maar beter aan het begin van dit denkproces je wensen en ideeën neerleggen. Scheelt toch al gauw onoverkomelijke reparaties en nog op te lossen gaten, gedurende het jaar.
Het heeft ook wel iets, zo pal voor het zomerreces. Het maakt de gedwongen rituele periode van drie maanden zonder besluiten voor een raad draagbaar; We geven een vooruitblik, een doorzicht waar het ambtelijk apparaat op mag kauwen na de afsluitende BBQ en het college over mag peinzen, zonder gestoord te worden door dringende raadsaangelegenheden. Zo wordt het kaderstellen door de raad zichtbaar en productief. En wat doet dat met de beschouwingen als de begroting voorligt? Dat wordt een kort smakelijk spel waarbij winst en verlies dicht bij elkaar ligt, wonden kunnen worden gelikt of er kan triomfantelijk worden bedankt. De controle taak ten voeten uit dus.
Over drie maanden gaan we verder.
Geplaatst op 11 juli 2016