[responsivevoice_button voice=”Dutch Female” buttontext=”Listen to Post”]
Het heeft iets weg van reflectie, als je voorzitter mag zijn van een commissie van de raad. De stukken liggen daar, je hebt het politiek doorgenomen met je fractie. Punten en komma’s voor het debat zijn doorgenomen, een korte pauze en dan aan de slag.
Zo’n ‘Matrix’ moment waarin de gehaastheid ultiem wordt vertraagd en de wereld van afstand zich ineens aan je voeten afspeelt. Je kent de agenda, je kent de bedoeling, de intentie, de angel, en de haken en ogen en je hoeft er helemaal niets mee.
Niet gevangen in de inhoud, in het debat voor een punt, maar verdwalen in de woorden van anderen en alle onzichtbare lijnen worden zichtbaar. En het is ontwapenend, ineens blijkt de felle criticaster zenuwachtig, verspreekt zich meer per minuut dan ooit per jaar aan de bar. Ontwapenend de wijze waarop commissieleden de microfoon hanteren; de één vergeet, wordt er aan herinnerd en zoekt stuntelig het knopje en begint de zin opnieuw maar dan halverwege. De ander drukt met groot misbaar op de knop, en maakt een magistraal theatraal gebaar bij het uitzetten, als punt, uitroepteken en grand finale in afwachting van doek en applaus. Wat natuurlijk niet volgt.
Het krijgt iets sereen, waarbij je bezorgd kunt zijn over de insprekers, bezorgd over de smartphone-empathie van commissieleden terwijl de inspreker met een klank van wanhoop spreekt vanwege het doel van inspreken en met klamme handen vanwege de muur van leegte waartegen gesproken moet worden.
De bode geeft een glas water, kleine signalen als in een veiling worden gegeven door de commissieleden om te mogen spreken over het volgende agendapunt, vragen worden gesteld en de wethouder wacht stoïcijns op de briefjes van de ambtenaren die ieder hun beurt afwachten. We weten het maar we zien het niet echt. Alleen als voorzitter wordt het duidelijk en je vertraagt en richt de focus op de andere kant en laat de arena weer herleven.
Alleen de griffie zit in hetzelfde tijdsgat als jij en woorden worden gewisseld, suggesties worden gedaan waarmee je als voorzitter verder kan. En niemand die het ziet, want iedereen is bezig met het speelveld en de zorg om het belang. Zo werkt dat als commissielid. En niemand die het ziet want je bent bezig met hun speelveld. Zo werkt dat als voorzitter. En ook dat maakt het raadslidmaatschap zo mooi.