Ineens is daar de kentering om mij heen: van actief in daden naar actief in woorden. Het is te merken in de gemeenteraad, in de plannen en acties van het college, en in het gemeentehuis; alleen de burgemeester stuurt dapper door. Veiligheid voor alles en haar dossiers kennen weinig politiek en hooguit wat “in-de-week-leggen” spin-acties.
In de weken voor de jaarwisseling was weliswaar al volop beweging op de achtergrond: Vergaderingen in de provincie, de regio en met de fractie. Lokaal wordt weer partij, wordt weer partijpolitiek; kandidaten, lijsttrekkers, ledenvergaderingen, verkiezingen en lijsten alom. Woorden als Campagneteams, strategie, verkiezingsprogrammasamenstelling, worden onderdeel van het dagelijkse gebruik en ondertussen lijkt niets meer gewoon of hetzelfde. Met de jaarwisseling is dus de politieke wisseling, zeg maar “de koorts”.
Vage ideeën krijgen contouren, worden plannen, worden tekst, worden daden. Het team draait op volle toeren en alles lijkt tegelijk te komen en te starten en klaar te moeten liggen. Het zelfvertrouwen neemt toe, de kwetsbaarheid ook; het beeld van de verliezers, het verdriet, die avond -nu bijna vier jaar geleden, is nog steeds indrukwekkend en niets ontziende winnaars slaan elkaar ondertussen op de schouders. Een ontluistering van vreugde en verdriet waar Anton Koolhaas zo een boek aan had kunnen ontlenen. Het is de apotheose van hoop en inzet, van aspiraties en drang en dromen van aspirant leden voor een gemeenteraad, van doorgewinterde leden en oudleden, de habitat van oud- en coming wethouders.
Díe avond is nu begonnen: In een enorme aanloop met interviews, filmpjes, radio en heel veel praten, discussiëren, debatteren, successen en uitglijers. Gekoppeld aan een uitgekiende straatcampagne in wijken, straten en pleinen, zo denken we, zo hopen we. Het leeft, het bruist, het suist in je oren, maar alleen in die kleine wereld. Want daarbuiten kijkt men mij verbaasd aan, snapt mijn opgewondenheid niet en bewijst men en passant de afstand tussen politiek en burger, recht in mijn gezicht. Er ligt dus nog veel werk, niets is toevallig, alles is een keuze. Tot die dag, de dag van de kiezer, het feest van de democratie en dan begint een nieuwe periode. Zeker weten, door te bouwen aan vertrouwen
