We zijn begonnen, of eigenlijk: er komt een Thalys voorbij en we moeten snel inspringen. Kerntakendiscussie is het codewoord. Een slordige 3 miljoen bezuinigen op een bevolking van 26.000 mensen ofwel €115,00 per burger per jaar. Dat is niet gering en niet iets om lichtvoetigs over te doen. Wat dan weer ontbreekt is de tijd. Een coalitie -in mei begonnen- moet in juni weerbarstige plannen presenteren die sluiten en aansluiten bij het akkoord. De gemeenteraad lijkt verdeeld tussen loeren en leren want oppositie is nu op de banken en andersom. Leren, jongleren en werken aan een goed college, een goede ambtelijke organisatie en bovenal een gezamenlijk zicht op de toekomst van Geldermalsen.
Als kleine fractie betekent dit extra werk, betekent dit ook mensen mobiliseren die mee willen doen, vanuit hun expertise meelezen en meedenken. Dat begint langzaam maar zeker, want je moet maar op het idee komen. Het idee dat je een bijdrage kunt leveren, dat je denk-, daad-, en bestuurskracht met elkaar kunt bundelen om de gemeente te ontwikkelen tot een faciliterende ondersteuner in de vormgeving van een zorgzame samenleving, om te komen tot een terugtredende gemeente met een bestuurscultuur die zich ontwikkelt van zorgen voor naar zorgen dat, om te investeren in creativiteit, ontwikkeling en zelforganiserend vermogen. Een bijdrage leveren aan een wijze van werken en denken die onze begroting maar vooral ook onze inwoners ten goede komen. Die mensen die dat willen, die hebben we als kleine fractie nodig.
Drieste plannen, sommige te dol voor woorden, cosmetische bezuinigingen en juist dingen niet bezuinigen omdat de cosmetisch-politieke waarde vele malen hoger is. Toverwoorden en karma’s als ‘efficiency’, ‘dereguleren’, ‘lasten laag houden’ en ‘met oog voor de minima en een sociaal beleid’. Het is een complex palet en we hebben nog zeven dagen. Kwaliteit van besluitvorming wordt gemangeld tussen politieke verwachtingen en bureaucratische regelzucht en wij als raadsleden vellen in onze vrije tijd Salamon’s oordelen. Trage besluitvorming is nu even niet het credo maar snel opeenvolgende beslispunten is de realiteit van onze rijdende trein. Het zomerreces moet even wachten, maar doet het niet.
