En dan komt het toch nog onverwacht, al wist ik het tijdstip. Ik had er immers zelf om gevraagd. En de uitslag was niet vreemd want, tegen beter weten in, tegen een jonge vrouw de verkiezingen voor het lijsttrekkerschap aangaan is vragen om zo’n telefoontje in onze gelederen. 00:01, de voorzitter brengt het nieuws -ca 70% heeft gestemd met een uitslag van 58% om 42%- afgetekend en terwijl de ratio het accepteert wordt het toch een doorwade nacht.
Zes jaar voelt niet als heel lang en voor de komende twee jaar liggen er nog heel veel plannen, mijlpalen en belangrijke dossiers om hard aan te werken. Gewoon omdat het belangrijk is, leuk is, aansluit bij idealen en bij mijn vakgebied en omdat ik gekozen ben voor dit termijn. Maar het stopt en de reflectie begint nu met een zomerleegte in plaats van reces. “Let op uw woorden”, zei ik tijdens de non-beschouwingen tegen het college. Ik had het zelf ook moeten doen.
Het vertrek, het wordt een puzzel, een duivels dilemma , doorgaan zoals beloofd of toch accuut stoppen. Dan komen er berichten in de krant. Menno Provoost heeft zijn tanden er in gezet. Niks komkommer maar veel kwel. Twee dagen lang staat de krant bol, zoeken wij naarstig naar aanknopingspunten. Dit hadden we vorig jaar toch al geregeld? Het sociale gezicht van Geldermalsen lijkt beschaamd. Dat kan niet, dat mag niet, dat wordt niet waar.
Het wordt een doldrieste zomer met ellenlange telefoongesprekken, met meters whats app dialogen, met dossiers met toeters en met bellen. We stellen vragen, eerst aan onszelf, dan aan mensen dichtbij het vuur en dan aan het college. En we krijgen antwoorden, vele antwoorden, ook op vragen niet gesteld en dat geeft moed en zin.
Ondertussen gaat ProRail versnelt een proef houden, bomen langer dicht, ongedurige jeugd in het vizier en ProRail begint zelf ook ongerust te worden en flyert en zet verkeersregelaars in die meer kosten dan het hele avontuur gaat opleveren. En de oorverdovende stilte van Geldermalsen past niet bij een college van de dorpen, past niet bij dit Trichtse dossier en de beloften en dus weer in de pen. Zo’n zomer, zo’n reces. Blij dat het over is en een ieder weer aanspreekbaar is. want het heeft zin en het geeft zin.
Zin om raadslid te zijn, om te knokken voor de keuzes van nu, om wars van cynisme van hen aan de kant, om aan de slag te gaan met mensen die willen bereiken, en om dinsosaurus-dossiers, kauwgom-processen en malende molens te omarmen en het beste eruit halen. Nog twee jaar -het dilemma opgelost. Nog twee jaar.
http://www.gelderlander.nl/rivierenland/raadsleden-moeten-aan-de-bak-met-jeugdhulp~a162b498/
http://nieuwsbladgeldermalsen.nl/lokaal/geldermalsen-terechtgewezen-jeugdhulpzaak-257367
