Zomerreces, nooit geweten dat die pauze voor een startende coalitie zo belangrijk kan zijn. Sinds onze start 27 april zijn we alleen maar ‘volgend’ bezig geweest. Pro-actief is een langer woord dan de tijd die wij hadden om voor te bereiden. De laatste raadsvergadering wordt daarmee niet de duiding die ik me als coalitie heb voorgesteld.
Dagen puzzelen, deskundigen bevragen, juist buiten het bestaande circuitje, overleggen, mailen, SMS-en, het wordt een dagtaak-tussendoor zoals ik al twitterde. Onderweg naar de vergadering in de auto nog de laatste voorwoorden en plannen doornemen met coalitiepartners. Buiten op de stoep staat de VVD met een amendement als gebaar naar de gehele raad. Ondertussen zit dat liedje van BlØf nog optimistisch in mijn hoofd. Dit moet het slotstuk worden, het tonen van een eerste proeve waar we als coalitie voor gaan staan, niet terugkijkend, alleen wat gehinderd door kaasschaaf lijstjes van een extern bureau. Ik schiet wethouders aan, knik naar de bode en maak bijna een weddenschap over niet nog een vergadering. “Sturen op hoofdlijnen”, deel ik nog met coalitiegenoten, “denk aan het rapport van de rekenkamer”.
Tribune zit vol, 6 insprekers en alles lijkt te gaan zoals mij voor ogen staat. Hamerstukken blijven hamerstukken op één te verwachten na. Alles is voorspel voor het ware stuk, eerst de prelude met de voorjaarsnota die gemankeerd wordt door het volgende onderwerp op de agenda. Dit moet vlot kunnen. En dan is daar het eerste leermoment: het amendement. Het gaat goed, wordt gewaardeerd maar gevolgd door een verspreking.
Tumult, weg regie, raadbreed wordt het doodstil, een handreiking, een slimme voorzitter en technisch wordt de crisis gered. Het sist maar met onvrede en ik voel me niet meer gerust, kijk rond en haal diep adem. De apotheose gaat van start, de , maar de snelheid en duiding wil niet lukken, er is verwarring aan de raads- en de collegetafel, het struikelt verder totdat de lijstjes komen. Iedereen zucht, komt tot rust en luistert naar elkaars cijfers en ideeën, stellingen worden herhaald of binnensmonds geduid. De sisser loopt verder leeg, er is alleen medegedeeld, niets gedeeld. De lijstjes dwarrelen naar beneden, liggen aan de voeten van publiek en ambtelijke organisatie. Iemand zal het wel oprapen. De geur van een verbrande mot in een lamp geeft meer beroering en deint als een wave door de zaal. Het lijkt uit te gaan als een nachtkaars, maar iemand heeft een vreemde notitie aan stukken toegevoegd. Het tweede leermoment. Weer een verspreking, weer tumult, weg regie, raadbreed wordt er druk gepraat, geduwd, gesust en bewogen. Ineens verstomd het, wil niemand meer iets horen en valt de klap van de vakantie.
Buiten de zaal rent iedereen door elkaar,het rumoer zwelt aan, het praten, evalueren, de pers, het opzoeken, het aanspreken, het…Pauze!
Zomerreces, twee maanden om van reactief naar proactief te gaan, om constructief te werken aan coalitie, aan plannen, aan co-creatie met burgers, om het kloppend te maken en te houden. Om voor het vernieuwende te kunnen inzetten. Twee maanden lijkt nu al kort.
