Het wordt weer een maand met belangrijke agendapunten. De begroting en een brug. Hebben we net korte metten gemaakt met een ontsierende besluitvorming, ontaardend in een bijna gênante vertoning tijdens de raadsvergadering, gevolgd door een -lijkt wel- hysterische behoefte aan eigen gelijk van een raadslid die via Kroon en pers zich manifesteert en gelukkig het besluit tot nader onderzoek niet kan keren, storten we ons in het volgende avontuur. Komende weken start de mallemolen omtrent de programmabegroting en de Arc de Triomph van Geldermalsen: De Lingebrug van 7 miljoen.
De programmabegroting had natuurlijk de eerste contouren zichtbaar moeten maken van een nieuw college met leuke dingen voor de mensen. Het wordt echter een droge optelsom van harde bezuinigingen. Bezuinigingen noodzakelijk door de komende regeringsperiode en bezuinigingen vanwege ‘onzichtbare verwevenheden’ en ‘onzichtbare lasten’ die als inhoud van kasten in de hoek stonden te wachten lijkt wel. De coalitie wordt teruggeworpen op summiere startpunten van het akkoord: zorg voor minima, geen lastenverzwaring voor de burger –Geldermalsen is wat dat betreft niet bepaald zuinig volgens Coelo – en met oog voor de kerntaken van de gemeente.
De kerntaken, weer zo’n buzz-woord dat overal opduikt en nog maar weinig invulling krijgt. Een kaasschaaf rapport van een extern bureau vanuit het “wat kunnen we missen” ipv “wat willen we bereiken”.
Komende drie dagen zijn gevuld met de eerste cyclus van deze onderwerpen. De commissievergaderingen. De pers vraagt alvast een eerste reactie en het achterland begint al te lobbyen. Het wordt druk. Het lijkt net een “Een festival vol verwikkelingen”. En ik maar denken dat het hier alleen de nog maar de restjes van een vorig raadsleven betrof…
