Ik heb het stuk nog niet geschreven of via WhatsApp komt de melding binnen: “Dat geheim van jou staat open en bloot op de website van de gemeente”. Gewoon diezelfde dag. Zucht. Ik bedoel, daar loop ik met een bezwaard hart, hebben we als fractie onderspit moeten delven in de vergadering omdat een meerderheid de verantwoordelijkheid voor goede zorg niet openbaar wil behandelen en een dag na afloop staat het (voor de goed verstaander) open en bloot op de website van de gemeente, als onderdeel van de besluitvorming van B&W. Bellen, Appen en het duurt en het duurt, ook ’s avonds staat het besluit er nog frank en vrij op. Pas nadat ook een coalitiepartner er zich mee gaat bemoeien, verdwijnt het en rest mij niets anders dan het zwijgen totdat het geheim er af is. Maar het knaagt en het wroet.
Er was een krantenartikel waarbij een inwoner een forse klacht neerlegde over de aangereikte hulpmiddelen. Dat is de primaire verantwoordelijkheid van de gemeente en is de zichtbare zorg om kwetsbare burgers. Naar aanleiding daarvan zijn vragen gesteld, welke onder geheimhouding zijn beantwoord. Als er een moment is om als ‘politiek’ te laten zien dat de afstand tot de burger niet groot is, dat kwaliteit van zorg belangrijk wordt gevonden en dat je als overheid adequaat handelt, is het dit moment. Maar het tegenovergestelde gebeurde (en een weldoener heeft ten lange leste de gedupeerde nota bene van een fatsoenlijke rolstoel voorzien). Je kunt je voorstellen dat naar aanleiding van de beantwoording er diverse andere issues zijn ontstaan bij bijvoorbeeld de aanwezige inwoners*.
De reden aangehaald voor geheimhouding zijn conform de gemeentewet en daar moeten we niet al te krampachtig over doen maar de nu verstopte hamvraag is, is het krantenartikel een incident of een patroon en waarom treed een gemeente niet doortastend op.
En dan verschijnt een paar weken later een krantenartikel met een nagenoeg identieke situatie: Een gemeente is het beu, heeft waarschuwingen gegeven en trekt een streep. De gemeente neemt heldere maatregelen, regelt alternatieven en brengt het naar de pers. Kijk, dan zit je er boven op, dan zet je je eigen (hulpbehoevende) inwoner centraal, dan wil je daar het goede voor en dat toon je. En dat ging hier finaal mis. Onder het mom van onrust-vermijdend, aanbestedingsvoordelen, samenwerkingsverbanden en ‘level playing field‘, werd niets duidelijk gemaakt en moesten onze inwoners zich zien te redden met een constructie die niet meer te redden was. En begrijp me goed, genoeg mensen zijn als een dolle aan de slag gegaan, met heel veel beslissingslagen ertussen en zo snel als het systeemdenken het maar voor elkaar kreeg is de enige logische stap in het geheim uitgewerkt.
Tot nu dan. Want het hek is van de dam, het geheim is er af. En oordeelt u zelf.
De krant bericht u trouw
*vandaar iedere dinsdagavond afgelopen periode wederom een besloten deel voor cie samenleving of voor de raad; een circus conform ons nieuw protocol, want de geheimhouding moet worden bekrachtigd, in het geheim, de notulen daarvan moeten worden besproken, in het geheim en als het geheim erafgaat moet dat worden besproken in het geheim. En ook die notulen zullen moeten worden besproken, in het geheim, schat ik.
