Transparantie is, in de nieuwe vertaling, hét sleutelwoord om nergens meer verantwoordelijk voor te hoeven/willen/kunnen zijn. Niet zo zeer ingegeven door de interessante gedachten van Paul Frissen in Het Geheim Van De Laatste Staat maar vanwege de trend dat ieder simpel overleg in een gemeentehuis eigenlijk als een ‘beleef de lente‘ 24/7 zichtbaar moet zijn, open moet staan voor wie dan ook en wat dan ook. Nobel, leerzaam of slaapverwekkend, in ieder geval uitputtend voor de degenen die iets willen bereiken. Uitputtend, ja, zelfs de onbevangen mensen van superstreamme hielden het niet vol .
Belangenbehartiging wordt niet meer verlangd in termen van output-gedreven (wat levert het ons op) maar gaat gebukt onder de eis van ‘procesgedreven’ of ‘belevingspolitiek’ (wat en waarom doe je dat nu); We gaan er immers wel van uit dat “jij wint” maar we willen dat ook stap voor stap meemaken, inclusief ons eigen commentaar. Hebben we tijd voor, hebben we ‘zin an’. Zoals de televisie ons dat leert met Max Verstappen, Steven Kruiswijk en alle andere topsporters. Met dien verstande dat dat alleen tijdens de wedstrijd zelf is, niet tijdens alle voorbereidingen. En oh wee als je onderweg crasht, dan is alle sympathie weg. Vertrouwen gaat onmiddellijk te paard naar de uitgang en je bent na 2 seconden volledig afgeschreven, zoals iedere reporter weer in de mond neemt bij een wedstrijdverslag om zich later stamelend te moeten corrigeren. Wij zijn er in gaan geloven dat dat transparantie is waar we behoefte aan hebben.
Transparantie in de nieuwe vertaling, is de doodsteek voor handelingsbekwaamheid en resultaat in politiek en bestuur. De lepe wint in de nieuwe politiek, de integere verdwaalt. Niemand die nog iets doet tenzij een ander iets succesvol doet, om dat dan zelf succesvol te claimen op Facebook, Youtube of SnapChat. Disruptive Politics noemen ze dat, maar daar is geen Blue Ocean aan.
Is dat dan het einde van vertegenwoordigende politiek? Nee hoor, het is juist het nieuwe begin. Het vertelt de hoofdrolspelers feitelijk dat ze dingen anders moeten doen, juist niet ‘laten leiden’ en niet ‘lijdend’ maar sturend, duidelijk sturend met respect, met begrip voor de behoefte maar ook met een doel voor ogen. Verbinden in plaats van verbanden. En dat is heel wat anders dan eigen belang. Noblesse oblige.
