Waar ik mij dus steeds meer aan erger is de ‘terloopse regel’ in de politieke vergaderingen en in stukken. Het en-passant nog wat toevoegen. Alsof het small-talk is, maar het is alles behalve small-talk. In de politiek is zo’n gesmoorde regel meestal een bom, verpakt in een ondoorzichtig taalmoment: “Oh ja, nog één dingetje…”. En dan wordt er een dreigend extra gat van 3 miljoen euro aangekondigd terwijl iedereen zijn tas aan het inpakken is, zoals laatst in de commissie Grond in Geldermalsen. Of het valt onder de categorie ‘ouwe-jongens-krentebrood’: “tussen jou en mij gezwegen” (of ‘gezegd’ al naar gelang uit welke provincie men komt) en dan ontploft het wel weer op…